Thursday, October 05, 2006

Η χώρα μου,που αγαπώ,αναλώνεται σε κακομούτσουνους "καταζητούμενους" που με κοιτάνε με ύπουλο βλέμμα φιδιού από αφίσες πάνω σε κολώνες.
Η χώρα μου κατασπαράζεται σε εμφυλίους μεγάλους και μικρούς,από πολιτικές παρατάξεις μέχρι και online ημερολόγια.
Η χώρα μου βγάζει το κρεβάτι της σε απευθείας σύνδεση και ωρύεται στα παράθυρα.Φτωχαίνει.
Ψωνίζει είδη πολυτελείας καταχρεωμένη σε κάρτες.
Η χώρα μου που αγαπώ δε μ' αγαπάει.Ναρκισσεύεται στον καθρέφτη φορώντας κουρέλια.
Σκέφτεται τα περασμένα της μεγαλεία και κοιμάται μόνη κάθε βράδυ.
Η χώρα μου από αθώα παιδούλα έγινε προαγωγός.Και χαράζει τα δικά μας πρόσωπα με μαθηματική ακρίβεια και χειρουργικό νυστέρι.
Το χνώτο της μυρίζει.Τα νύχια της είναι γαμψά.Είναι αχτένιστη και άστεγη.
"Ο τόπος μας είναι κλειστός" εγραψε ο ποιητής.
Είναι κλειστός και δεν ανοίγει και τα παράθυρα να μπει ο καθαρός αέρας.
"Κι εσύ κοιτούσες τ'αρχαία σου τα λούσα,και δεν δακρύζεις ποτέ σου,Μάνα μου Ελλάς,που τα παιδιά σου σκλάβους ξεπουλάς"... Γκάτσος.
Κι εμένα που με γέννησε δίπλα στο θαλασσινό νερό και μ' έθρεψε με αέρα και αρμύρα και πεύκο,με ξεπουλάει κάθε μέρα στα σκλαβοπάζαρα.Με ξαναγοράζει,και το επόμενο πρωινό με ξαναπουλάει.

4 comments:

Mari-R1 said...

i xwra mporei na mi mas xwraei alla mas xwrane oi kardies twn anthrwpwn glykia moy..filia

livermak said...

ποια χωρα ακριβως αγαπησες;;;
Γιατι εγω (καιμαλλον καιεσυ)το μονο που αγαπησαμε ειναι μια χωρα μεσα απο τα ποιηματα του Οδυσσεα......

marquee de mud said...

σκεφτεται τα περασμενα της μεγαλεια που τα'κοψε και τα'ραψε παλιο κουστουμι για να της χωραει και κυριως για να μην φαινονται τα αποκρυφα της.
που τα ξανακοψε και τα ξαναραψε για να εχουμε παντα ενδοξο παρελθον για να κοιταμε και να ξεχνιομαστε. που αν ομως το καλοκοιταξεις ειναι ιδιο κι απαραλακτο με το παρον και λογικα και με το μελλον. ιδιο εδω και τρεις χιλιαδες χρονια. αυτο που σε ποναει εσενα τωρα ποναγε παντα τον ελληνα, ειτε τον ελεγαν σωκρατη, ειτε κολοκοτρωνη, ειτε τον παππου μου στο βουνο ειτε χατζιδακη, ειτε τον "ανθο της νεολαιας", ιτε παιδες ελληνων. και ειναι η μονη χαζη μα αδιασειστη αποδειξη οτι ειμαστε "γνησιοι απογονοι" εκεινων των "ενδοξων"(;). το μονο που εχουμε να απαντησουμε τωρα στον εαυτο μα,ειναι με ποια μερια εχουμε τα κοτσια να ειμαστε. εγω παντως δεν ξερω ακομα. η ιστορια του καθενος θα δειξει γιατι οσο κι αν το εχω θαμπο μες το κεφαλι μου, πιστευω οτι η χωρα μας ειμαστε εμεις κι οι αποφασεις μας. κι η χωρα κι η πολη κι ο πλανητης. και μετα; και μετα; ποιος ξερει;

Unknown said...

mari-r1 μας χωράνε άραγε;
livermark-την αγάπησα κι από κοντά,κι όταν ήμουν μακριά,μου λειψε πολύ-γιατί ζω στην επαρχία για μεγάλο χρονικό διάστημα και τη ζω..
marquee,ο παππούς μου,ο βιολογικός,ήταν σιωπηλός και κοιτούσε με τις ώρες τον Παρνασσό.
Και μπορεί μέσα του,εκείνος να ξερε το μυστικό..