Sunday, October 22, 2006

'Αλλα στο μυαλό..

και το χέρι πάει αλλού.Ήθελα να γράψω για το Bill Bryson και τα ταξίδια μας.Για τα κουνελάκια που κουνάνε ασταμάτητα τις ροζ μυτίτσες τους σαν να ψάχνουν κάτι.Για την οργάνωση-αποδιοργάνωση.Για τα παιχνίδια του μυαλού που παίζουν ζάρια με τον εγκέφαλο.
Ή ρώσικη ρουλέτα.
Για το όμορφο πρωινό στο Μετς,το πανέμορφο,πανέμορφο(δεν το χορταίνω!)νεραιδοβιβλίο μου που μοιάζει να ευωδιάζει λεβάντα και γρασίδι,τσάι βαρύ με λεμόνι φρεσκοκομμένο από το δέντρο του,shortbread και γαλλικά κρουασάν που αφήνουν ψίχουλα παντού,εκείνο το βράδυ με την Πιαφ και τα βράδια στη Σαλονίκη που νόμιζα πως τρώει τις σάρκες μου το κρύο.
Αντί για αυτό θα γράψω πόσο χαίρομαι όταν οι άνθρωποι περνούν καλά μαζί.Χωρίς μεγάλα λόγια,υποσχέσεις,ελεημοσύνες.
Το ραδιόφωνο παίζει "Θα μείνω πάντα ιδανικός και ανάξιος εραστής",και πάντα σκεφτόμουν πως προτιμούσα να είμαι η δαιμονική ερωμένη παρά η απατημένη σύζυγος.
Αλλά τώρα σκέφτομαι και πως να είσαι η σύζυγος μπορεί να μην είναι τόσο άσχημο.

8 comments:

Mari-R1 said...

"πόσο χαίρομαι όταν οι άνθρωποι περνούν καλά μαζί.Χωρίς μεγάλα λόγια,υποσχέσεις,ελεημοσύνες" ..πόσο δίκιο έχεις..:)

Unknown said...

το πιστεύω ακράδαντα κουκλίτσα!

sorry_girl said...

Περάσαμε ωραία ε;
φιλάκια και καλημέρες!

(αλλά τα βράδια, τί ομορφα..που μυρίζει η γη..)

zero said...

Και το να εισαι ο συζυγος δεν ειναι τοσο ασχημα.

ΥΓ: αλλα εφτασα στην ηλικια την σημερινη για να το καταλαβω.

ζερο.

Λίτσα said...

Υπάρχει ΚΑΙ η εναλλακτική της δαιμονικής συζύγου, χι, χι, χι (κάτι ήξερε ο Shakespeare, νομίζω;)

Unknown said...

sorry girl,πολύ ωραία!
ζέρο-δεν ξέρω αν θα φτάσω ποτέ πνευματικά σε ηλικία γάμου-λέμε τώρα!
λίτσα,μου δωσες ιδέες!

YO!Reeka's said...

:)

Unknown said...

βρε βρε καλώς τον!