Friday, March 23, 2007

writers block

Και είδε,μετά από ώρα του φάνηκε, αλλά μπορεί και να μην ήταν,καθώς άνοιξε τα μάτια,τη Μπάρμπαρα Στάνγουικ να ξεπροβάλλει στο διάδρομο όπως ήταν στη Διπλή ταυτότητα,με εκείνο το επικίνδυνο βλέμμα, το βλέμμα που του είχε δώσει εκείνη την πρώτη στύση στα 12 αν θυμόταν καλά,φορούσε ένα άσπρο κομπινεζόν, μεταξωτό σίγουρα,τέτοιες γυναίκες δεν φοράνε συνθετικά, με ροζ τριαντάφυλλα επάνω.Εκείνα δεν ήταν μεταξωτά,τέτοια ώρα τέτοια λόγια βέβαια,μέσα στη ζαλάδα του,το θέμα ήταν πως ήταν η Μπάρμπαρα Στάνγουικ χωρίς όμως εκείνο το αλυσιδάκι στο πόδι που φορούσε όταν κατέβαινε τις σκάλες στην πρώτη σκηνή του έργου.
Κρατούσε ένα ποτήρι κονιάκ και του το πρόσφερε με εκείνο το διαβολικό της βλέμμα, κατέβασε την πρώτη γουλιά χωρίς να είναι και τόσο σίγουρος ότι θέλει μα το ήπιε έτσι κι αλλιώς, ένιωσε ξανά τη γνώριμη στύση μέσα στο παντελόνι του και ήθελε ένα γαμημένο τσιγάρο,σα να ήξερε εκείνη άναψε ένα και του το έδωσε, και άναψε και ένα για τον εαυτό της,
χωρίς να κατεβάσει τα μάτια.
"Γαμιέσαι ωραία ,πουτάνα" της είπε βραχνά,και ποτέ δεν ερωτευόταν τέτοιες γυναίκες,του άρεσαν κάτι μαζεμένες ντροπαλές που κρύωναν και φοβόντουσαν έυκολα,μα συχνά φαντασιωνόταν κάτι μάγισσες με διχαλωτή γλώσσα που έπιναν αίμα και άρωμα Γκερλαίν σε δισκοπότηρα, "να δω τη γλώσσα σου" ψιθύρισε, και εκείνη έκανε δαχτυλίδια με τον καπνό και τα διέλυσε με τη γλώσσα της και όχι,διχαλωτή δεν ήταν,μα ροζ και στρογγυλή σα γλυφιτζούρι φράουλα,μα τέτοιες γυναίκες δεν τρώνε γλυφιτζούρια ούτε μαρσμάλοους,μα πίνουν ντράι και ξεπλένουν το στόμα τους με μπέρμπον το πρωί.
Έπαιζε μια κιθάρα κάπου στο Λος Φελίζ,κατέβασε το παντελόνι του και της είπε ξανά "γαμιέσαι ωραία,πουτάνα;" και εκείνη ανέβασε τη φούστα και έμπηξε ένα στιλέτο μέσα στο αιδοίο της και του είπε έλα λοιπόν,και έτρεχε αίμα πράσινο,σαν τη μούχλα.Σαν τις λειχήνες που βγαίνουν μετά τη βροχή.

Ο Marquee de Mud με προσκάλεσε στο παιχνίδι αυτό μα είχα μπλοκάρει,μα όταν ρίχνεις καυτό νερό ξεβουλώνουν τα σιφόνια-ειδικά αν βάλεις και σόδα μέσα-και χρησιμοποίησα αυτόματη γραφή,και προσκαλώ να κατακρεουργήσουν τις λέξεις
φαρμακείο,αρουραίος,γενέθλια,μολύβι,ώμος οι:
παπαρούνα,τσέλιγκας,Αρετή, ναμπ και έρωτας στομάχης.

2 comments:

marquee de mud said...

ναι μου το'χαν πει απο πριν οτι γραφεις ωραια, ναι σε εχω ξαναδιαβασει-σωπα!!!- αλλα χαιρομαι πιο πολυ που διαβασα αυτο το διαμαντι

Unknown said...

όλοι έχουμε τις σκοτεινές μας πλευρές-δεν τις φοβήθηκα αυτή τη φορά.