Friday, May 25, 2007

Βραχυκύκλωμα

Είπα να μη φοβάμαι πια. Νομίζω πως το πετυχαίνω στη γκρίζα λουτρόπολη σα να έχω πάρει όρκο σιωπής.
Δεν έχω ξαναδεί την πόλη τόσο γκρίζα.Σα να ξέβαψαν τα ρούχα της τα πένθιμα.Σα να θέλει να συνέλθει από τα δάκρυα και να μη μπορεί.
Ακούει παράξενες μουσικές.Ο Θάνατος στη Βενετία χωρίς τη Βενετία.Η υποψία μιας νόσου που έρχεται μα χωρίς παράφορους έρωτες,χωρίς αγγίγματα χειλιών μα ίσως να ξεφεύγουν φτερά αγγέλων απ' τις πλάτες μερικών.
Ο παράδεισος μερικων αρκείται σε μερικά βουτήγματα των αστραγάλων μέσα στις γούρνες με τα ασημένια ψάρια.
Πως μου αρέσουν αυτά τα πρωινά που καθόλου δε μου λείπεις...

3 comments:

xwma_kai_nero said...

Κι εγώ κάτι τέτοια πρωινά γουστάρω.
Κι εγώ να μην φοβάμαι θέλω.

Unknown said...

Δεν είναι εύκολο,μα αν το προσπαθήσει κανείς...

fieryfairy said...

Πολύ καλό αλλά ειδικά η τελευταία φράση του ποστ είναι απλά ΓΑΜΑΤΗ!