Το νησί μου ξεμακραίνει από την αθωότητά του κάθε μέρα.Πνίγεται στην κοκαίνη και το ομαδικό σεξ με ξένους-φτηνή ανταλλαγή υγρών και ποτών.
Δύσκολοι καιροί για πρίγκιπες,πόσο μάλλον για πριγκίπισσες,κουνάω τα πόδια μου στη μάντρα,δεν έχω χρόνο,δεν έχω καιρό,δεν προλαβαίνω με τους καιρούς.
Ποιος σε κηνυγάει πες μας.
Το στομάχι μου σιγά σιγά απλώνει ύπουλα τα γαστρικά υγρά και απειλεί τα καταστρέψει ζωτικά όργανα,σα χτες μοιάζει που μου έδωσες ένα χέρι και το τράβηξα εγώ.
Ναρκοπέδιο.
Σήμερα,που πέθαναν άνθρωποι χιλιάδες και άλλαξε για πάντα ο εικοστός αιώνας και το μέλλον,εγώ στην αθωότητα επιμένω.Στις γνωστές μυρωδιές της κουζίνας.
Σε κάποια χρώματα που δε θα σβήσουν.Δε θα ξεβάψουν.
2 comments:
Όμορφοι οι πίνακες που μας δείχνεις!
Συγγνώμη για το αδιάκριτον της ερώτησης, στη Μύκονο μένεις; :-)
Εμείς συνήθως κυνηγάμε κάτι, κι ύστερα τα βάζουμε με τον καιρό...
Η αθωότητα κάνει τη γυναίκα ακαταμάχητη και τον άνδρα, που του αρέσουν τα παραμύθια, εύκολο κι ανιαρό άθυρμά της... Όνειρα γλυκά, ΤσέρρυΝτριμ! :-)
Ελα ρε...
γινονται τετοια πραγματα...
την σημερον?
Αυτα τα εκαναν το 1970 στην Νεα Υορκη.
Ειμαστε πολυ πισω τελικα.
Post a Comment