Καμιά χιονονιφάδα δεν είναι ίδια με την άλλη.
Δεν ξέρω αν ακόμα φοβάμαι τα δάση,ίσως και να είναι όλα ακόμα μαγεμένα,σαν τη Χιονάτη με τα κατακόκκινα χείλη τρέχω να ξεφύγω από τη μητριά,και οι νάνοι δεν είναι εκεί να με σώσουν,τα πουλιά μετανάστευσαν σε άλλα κλίματα,έξω κάνει κρύο,κακόμοιρα σπουργιτάκια,αμπαρόριζα και βερμπένα στις γλάστρες του μπαλκονιού,ρίχνω τα κατακάθια του καφέ κάθε πρωί,ξαναδιαβάζω τα παιδικά μου βιβλία,στο εστιατόριο που τρων τα συνεργεία,ήρθε το θέμα σου,κάπως στα αστεία..
2 comments:
Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο πολύ μου αρέσουν όλα όσα γράφεις
Ιδέα δεν έχεις!
Κάντυ μου,το ίδιο έχω να πω κι εγώ για τα κολάζ σου
σε ευχαριστώ πολύ
Post a Comment