Tuesday, February 13, 2007

Χρόνια

Λες και δεν πέρασαν τα χρόνια. Λες και δεν σκούρυναν τα μαλλιά μου ξαφνικά, δεν πέρασαν από πάνω μου τόσα και τόσα.
Λες και ήμουν ξανά διάφανη σαν έμβρυο. Λες πως τα είχαμε μπροστά μας όλα, ξανά.
Και πως δεν αντιμετωπίσαμε κακίες και μικρότητες. Πριν αποφασίσουμε τα βλάψουμε τον εαυτό μας,επειδή απλά μπορούσαμε, εγώ με πληγές και άδοξες γνωριμίες, εσύ με ουσίες, με ξενύχτια, με το επικίνδυνο μυαλό σου, κι εγώ να καταλήγω σε νοσοκομεία ξημερώματα κρατώντας το κεφάλι με τα χέρια μου, κοιτώντας τους ανθρώπους αλλά χωρίς να τους βλέπω.
Γύρω μου φλυαρούν διάφοροι, σε τηλεοράσεις και ραδιόφωνα, στις γειτονιές. Ένα μελίσσι χωρίς νόημα και χρησιμότητα. Και γύρω μού άνθρωποι.Μέτριοι συνήθως. Αδιάφοροι. Περιφέρονται και νομίζουν πως η γνώμη τους έχει βάρος. Πως είναι κάποιοι.
Βλέπω την μοναξιά τους. Σιγά μην τους λυπόμουν. Σιγά μην στενοχωρηθώ. Το άξιζαν.
Ούτε να σε βρίσουν μπροστά σου ικανοί. Σκουλήκια. Βάρος της γης.
Είδα στο ονειρό μου πως φιλούσα τη κοιλιά σου, εκεί, στον αφαλό. Απείραχτο δέρμα. Εκεί που θα άρχιζαν οι τρίχες της ήβης.
Και ήταν το σώμα σου ναός. Και καθάριο το βλέμμα σου.
Και ας μην ήσουν καν εκεί.

1 comment:

Sakis said...

ΣΑ ΦΟΡΕΜΕΝΟ ΡΟΥΧΟ
Μουσική: Τάσος Καρακατσάνης
Στίχοι: Παναγιώτης Καρακούλης
Ερμηνεία: Τάσος Καρακατσάνης - Άρτεμις Αποστολοπούλου
Δίσκος: ''... των ανέμων επιβάτες''

Σάββατο βράδυ, Κηφισιά,
και τα μπαράκια φίσκα.
Γυρίζω δίχως συντροφιά
μες στης ζωής τα ρίσκα.

Σταλιές βροχής στα μάτια μου,
βουβοί οι χτύποι της καρδιάς
και, σε ποτήρια νευρικά,
μετρώ τις μέρες της φθοράς.

Τσιγάρ' ανάβω στη σειρά.
Μεγάλη αγάπη σου 'χω.
Κι εσύ μ' έχεις γδυθεί
σα φορεμένο ξένο ρούχο...

Σάββατο βράδυ, σαν με δεις,
σβήνουν τα ίχνη της βροχής.

Κοιτάζουν τα πλατάνια μου.
Με βλέπουν οι βιτρίνες.
Και, με κομμένα τα φτερά,
σε ψάχνω μες στις ρίμες.

Τα δάκρυά μου τα βαστώ,
μ' αυτά θα ξεδιψάσω.
Είναι στενός ο ουρανός,
Σαββάτο νύχτα, σκοτεινός.

Τσιγάρ' ανάβω στη σειρά.
Μεγάλη αγάπη σου 'χω.
Κι εσύ μ' έχεις γδυθεί
σα φορεμένο ξένο ρούχο...

Σάββατο βράδυ, όπου κι αν πας,
μέτρα τις ώρες της φθοράς...

Σάββατο βράδυ, Κηφισιά,
και τα μπαράκια, σκοτεινά...

(Σάκης)