Monday, July 02, 2007

Η ομορφιά


Η ομορφιά κάποτε θα σώσει τον κόσμο.
Και κοιτώντας τον Ρούπερτ Μπρουκ, θαμμένο στη Σκύρο,καμιά φορά νομίζω πως κρατά ρομφαία.
Και δρεπάνι.
It was the best of times,it was the worst of times.

6 comments:

zero said...

'η θα τον σωσει τον κοσμο η ομορφια
'η θα τον καταστρεψει.

ζερο.

thel said...

Υπέροχος ο πρόλογος!
Άγριο πράγμα η ομορφιά!Απροετοίμαστοι εμείς!
Σαν τη Μαρία Νεφέλη.
....................
Το μετάξι θέλει επιδεξιότητα...
Σε φιλώ όσες μέρες έχω να δω.

Sakis said...

Εκείνο που δεν κατάφερα ποτέ, τουλάχιστον με τα αξιολογικά κριτήρια της εποχής μου, ήταν να κατανοήσω και να δικαιολογήσω, πως η ποίηση που προσέφερε, τρόπον τινά, ηθική νομιμοποίηση στον πόλεμο, την οποία εκπροσωπούσε και ο εικονιζόμενος, αν δεν κάνω λάθος, μπόρεσε να στεγαστεί κάτω από την ευρύτερη πνευματική κίνηση του ρομαντισμού λίγο πριν τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο... Δηλαδή, μόνο με τον πόλεμο, αυτός ο κόσμος τραβάει μπροστά; Με φωτιά και με μαχαίρι, που λέει κι ο Γκάτσος; Δε μου φαίνεται καθόλου πειστική η γνώμη αυτή... Η υλική και ηθική εξύψωση του Ανθρώπου να διέρχεται υποχρεωτικά μέσα από την εξαχρείωση και τον φυσικό, ψυχικό και πνευματικό αφανισμό του; Φαντάζει οξύμωρο, αν μη τι άλλο...

(Σάκης)

Unknown said...

Ζέρο,και τα δύο,καμιά φορά μαζί γίνονται..
thel γλυκιά μου,σε φιλώ.και μου λειπεις.
σάκη,θα μπορούσα να βάλω κάποιο ποίημα του Ουίλφρεντ Όουεν,η του Σίγκφριντ Σασούν.Ούτε του Ρουπερτ Μπρουκ ήταν σπουδαία.Καμιά ηθική νομιμοποίηση στον πόλεμο.
Μα με φωτιά και με μαχαίρι δεν παλεύουμε κι εμείς στην καθημερινότητά μας;Κάθε μέρα σε χαρακώματα δε βρισκόμαστε,δεν χάνουμε την αξιοπρέπειά μας,που είναι το χειρότερο;Πολλοί δεν αποκτήσαμε κτηνώδη αντοχή;
Συγχώρεσέ τον,ήταν όμορφος.Μπορεί,σε μια άλλη εποχή,να τον είχα ερωτευτεί.

Sakis said...

Τσέρρυ, εκεί, λίγο πριν τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, μια χορεία ρομαντικών ποιητών, στους οποίους, αν δεν απατώμαι, συγκαταλεγόταν και ο Μπρουκ, υποστήριζε ότι ο σάπιος κόσμος έπρεπε να γκρεμιστεί και τη θέση του να πάρει ένας καινούργιος... Και μία από τις πιο ασφαλείς μεθόδους κατεδάφισης, που ο Μπρουκ επικροτούσε, ήταν ο πόλεμος... Ο ίδιος ο Μπρουκ απεδήμησε εις Κύριον τόσο πρόωρα εν πλω, έχοντας καταταγεί, εθελοντικά νομίζω, στο Βασιλικό Πολεμικό Ναυτικό της Μεγ. Βρετανίας... Ουδέποτε έκρινα οποιονδήποτε αυστηρά, από φθόνο, μόνο και μόνο, δηλαδή, επειδή είναι ή υπήρξε ωραίος από απόψεως εξωτερικής εμφάνισης... Όμως, και σε κανέναν δε χαρίστηκα, εξαιτίας αυτού του φυσικού του δώρου ή της όποιας πνευματικής γοητείας μπορεί γενικά να εξασκούσε το έργο του στην ψυχοσύνθεσή μου... Προσπαθώ τουλάχιστον να είμαι ακριβοδίκαιος, εφ' όσον αδυνατώ ν' αντισταθώ στον πειρασμό να κρίνω και να προκαλώ, έτσι, τις κρίσεις των άλλων... Τέσπα, καθώς λέγεται και γράφεται κατά κόρον, ο νεκρός δεδικαίωται...

Unknown said...

Σάκη,δεν ξέρω αν δεδικαίωται και αν πρέπει τελικά,μα δεν είμαι εγώ εκείνη που θα το κρίνω.Τα μόνα που ήξερα για το Μπρουκ ήταν τα ποιήματά του.Και τα ποιήματα όλων των αλλων της σχολής του.Δε φαντάζομαι πως θα είχε την ίδια γνώμη αν γυρνούσε ζωντανός από τη θηριωδία του πολέμου και βασανιζόταν από εφιάλτες για όλη την υπόλοιπη ζωή του όπως τόσοι άλλοι.
Αυτό που σκέφτηκα γράφοντας το ήταν η ομορφιά που μένει αναλλοίωτη στο χρόνο μόνο έτσι,γιατι ο χρόνος είναι ανίκητος.Και αμείλικτος με όλους μας.