να γδύνονται οι γυναίκες
κι ας μην τις αγαπάνε
οι άντρες που κάθονται
στου κρεβατιού την άκρη
μα ποιος είπε πως ο έρωτας είναι κάτι το όμορφο;
ο έρωτας είναι επώδυνος.Κλαις,πονάς,τον έχεις,δεν τον έχεις,αγαπάει άλλη,δεν σε αγαπάει,δεν τον αγαπάς εσύ,ακόμα και όταν ενώνεστε πόνος και λυγμός και απελπισία διαγράφεται στο πρόσωπο,γυρνάς να σου πουν φλιτζάνια και άλλα γραφικά,γίνεσαι γραφικός μυρίζοντας σεντόνια,πας με άλλους για να τιμωρήσεις και να τιμωρήσεις τον εαυτό σου,πας με άλλες και ξοδεύεσαι,τσιγάρα εκατομμύρια,τραγούδια που ντρέπεσαι να παραδεχτείς πως τα ξέρεις,κατάρες και ηλίθιες απειλες αυτοκτονίας,τιμωρία στα κομμωτήρια,κόψτε τα όλα,όλα,ξημερώματα στην πλατεία Βικτωρίας με κακό καφέ στο χέρι και ρούχα χτεσινά,να σε λυπούνται οι εργάτες και να σε κοιτάζουν με συμπάθεια τα παιδιά,σε μισώ σε απεχθάνομαι,κάκιστες δακρύβρεχτες ταινίες,μίλα μου είμαι στο χείλος του γκρεμού,
στο κάτω κάτω εμένα με συμφέρει.
3 comments:
έτσι είναι.
αλλά έχει γοητεία..
O έρωτας είναι κάτι πολύ όμορφο, αλλά όσο τον ζεις. Ακόμα και στο χείλος του γκρεμού όπως λες, αυτό το καρδιοχτύπι, η αδρεναλίνη,ο πυρετός (όπως θέλεις πες το) εχουν μια παράξενη ομορφιά. Το κακό έρχεται όταν ο έρωτας τελειώνει. Και σκέφτεσαι tην χαμένη σου αξιοπρέπεια, το πόσο χαμηλά έχεις πέσει. Τότε χάνει την ομορφιά του ...
παπαρούνα οπιούχα,έχει περισσότερη γοητεία ή πόνο τελικά;Δεν θα καταλάβω ποτέ.
Γαλάζια λαίδη των μπλουζ,χάνεις κι εσύ τη δικιά σου και τρέφονται τα αγρίμια.Κάτι είναι και αυτό.
Post a Comment