Wednesday, February 06, 2008

the mean reds


με κυκλώνουν ηλιακτίδες και κόκκινες σταγόνες.
το κρεβάτι μου ακόμη άδειο και ο ύπνος διακεκομμένος τις μικρές ώρες,ξεσκονίζω και βάζω σε τάξη χαρτιά και μπουκάλια,δεξιά το faber nr2,αριστερά οι κόλλες Α4,η ατζέντα μπροστά,τάξη στο ντουλάπι με τα φάρμακα,advil,ponstan,betadine,hansaplast,baby aspirin,vicks,nyquil,φυσικός ορός,lysopaine,ronal,mucosolvan,visine.
Το κατακάθι του καφέ στις γλάστρες,σελιδοδείκτες από δω και εκεί και συνδετήρες,τόση,τόση σκόνη,το αίμα τρέχει στα πόδια μου,τρώω με μεγάλες μπουκιές τσιζκεικ βατόμουρο,τα μάτια μου θολώνουν.
Κρατιέμαι γερά από αναμνήσεις,είναι μακριά το tiffany's,i have the mean reds i have the mean reds and not even the wardrobe to prove it,η ηρεμία μακρινό όνειρο,το στομάχι κόμπος,είμαι τόσο κουρασμένη,τα πόδια μου κουρασμένα,μοιάζουν σα να λένε,μέχρι εδώ,μέχρι εδώ για σήμερα.

4 comments:

violila said...

εδω είμαι

violila said...

σιχαινομαι τις γατες,τις σιχαθηκα απο τοτε που επαθε εγκεφαλικο καποιος,δεν ξερω πως το συνεδεσα,μετα καταλαβα οτι οι γατες με καποιο τροπο με κρατουσαν μακρυα απο τις φιλες μου,η γατα μας κατουρουσε τις κουρτινες οταν ηθελε να ζευγαρωσει και βρωμαγε ο τοπος,ολη η δυστυχια μου κρεμιοταν απο αυτο το γεγονος ,ετσι τωρα δεν ξερω τι απο ολα θα μισησω γιατι δεν περναω καλα για καποιο λογο ,σημερα ανεβοκατεβηκα το πομπιντου ,πανω κατω..οι θεες οι αρχιτεκτονικες ,ο ανθρωπινος σκοπός ,τα παχια μου ,εφαγα ενα παγωτο amorino ,εχω μανια με τα γλυκα ,γκρινιαζω μεσα μου αισθανομαι ενοχλητικη,εγωκεντρικη,και πανω απ ολα θελω να μιλαω καθε μερα και να μην σκεφτομαι μονη μου τα ιδια..οι συμβουλές με ενοχλούν ωρες ωρες ..ειναι σαν αλατοπιπερο στις σχεσεις ,και ετσι τα βλεπω αρνητικα αντι θετικα,δεν θελω συμβουλές ,δεν ξερω τι να πω και σε ποιον μιλαω...δεν μου αρεσουν οι αγγαλιες ,μ αρεσουν τα πικρα φεγγαρια να τα μοιραζομαι με σενα που αγαπαω,θελω να πω τοσα και τοσα φοβαμαι να πω και συνεχεια λογοκρινομαι ,αυτο ειναι αρνητικο και δεν το καταλαβαινω αυτο ειναι ετσι κι αλλιως και δεν πρεπει ειναι λαθος θα μετανιωσω ....θα σκεφτομαι τα αντιθετα,σημερα τα ζευγαρια τρωνε μαζι ,βγαζαν το μωρο τους σαν να ταν καποιο ξενο,σαν γονεις του σακυριακου που λενε,η κυριακη ειναι πιο χαρουμενη απο την παρασκευη,κοσμος στα παρκα,γκρινιαρες ελληνιδες,κι ετσι ασκοπα τα ονειρα σβηνουν

Unknown said...

εγώ τις αγαπώ τις γάτες,δεν είχαμε ποτέ,ο Τσώρτσιλ είπε,ακόμα κι αν είσαι στην Κόλαση,συνέχισε να προχωράς.

violila said...

ο τσώρτσιλ ειναι δικό μας παιδί...καταλαβαίνεις τι εννοω?