1997

θα συνεχίσω να ψάχνω εκείνο το σκούρο κραγιόν σου που έβαζες ευλαβικά κάθε πρωί με βία πάνω στα ξεραμένα χείλη
θα αναζητώ τα μάλλινα φορέματά σου κάτω από το τριμμένο σου πανωφόρι
τα φθαρμένα παπούτσια σου και τα ξυπόλητα βήματά σου στις σκάλες
τα άνοστα ανάλατα φαγητά σου
τη συλλογή από καρτ ποστάλ 
τα άκομψα μεθύσια σου 

τη θέα σου το πρωί σε ένα ροζ μπουρνούζι
σε ρώταγα αν έκλαιγες και έλεγες είναι το νερό
τα εσώρουχά σου να στεγνώνουν στο καλοριφέρ
στο γραφείο σου μισοφαγωμένες σοκολάτες και φτηνό κονιάκ
σερβιρισμένο σε φλυτζάνια του καφέ

την παιδική σου οδοντόβουρτσα 
τα βράδια που γυρνούσες λεκιασμένη από τσιγάρα και ιδρώτα 
και γελούσες,γελούσες
έβαζες νερό στο βραστήρα
άνοιγες το ραδιόφωνο 
ακουμπούσες τα ρούχα σου κουβαριασμένα πάνω στην καρέκλα
έτριβες τα πονεμένα σου πόδια

κάθε βράδυ πέθαινες  και δεν το ξέραμε.