Sunday, September 23, 2012

Στην Κ.

Δεν έκανε πολύ εντύπωση η κοπέλα αυτή στο δρόμο όταν κυκλοφορούσε.  
Όχι πως ήταν άσχημη,κάθε άλλο. Ήταν η σιωπή της που κυριαρχούσε. Και η σιωπή της έκανε σχεδόν να αχνίζει, να βλέπεις γύρω της ατμούς και δροσοσταλίδες και να περνούν σε δεύτερη μέρα τα πλούσια,λαμπερά σγουρά μαλλιά της, τα έξυπνα μάτια της, το χαμόγελό της το πλατύ.
Ζούσε μαζί με τους γονείς της σε μια παλιά μονοκατοικία.Δούλευε σε μια δημόσια υπηρεσία που σιχαινότα .Σηκωνόταν κάθε μέρα στις 6 και γυρνούσε το μεσημέρι. Ζουσε με ελάχιστα
χρήματα, δεν ψώνιζε ρούχα,δεν έβγαινε μου είχε πει. Της έδιναν προσκλήσεις και τις χάριζε αλλού. Για θέατρα,για παραστάσεις, για εγκαίνια.Από τη δουλειά.Και εκείνη αρνιόταν και την κοιτούσαν παράξενα,κουνούσε τις μπούκλες της και πήγαινε να πάρει το τραινο για να γυρίσει στο σπίτι.
Έβγαινα παλιά μου είπε.Πήγαινα και διακοπές σε νησιά το καλοκαίρι, έπινα τζιν με τόνικ και σφηνάκια τεκίλας και φλέρταρα με γνωστούς και αγνώστους. 
Κανά δυο αδιέξοδοι έρωτες, μια μεγάλη απογοήτευση. Οδηγούσα  τζιπ, έβγαινα στα μπαρ στο Κολωνάκι και σχεδίαζα ταξίδια στη Φλωρεντία.
Τώρα δεν μπορώ πια.Όχι πως μου αρέσει να κάθομαι στην τηλεόραση κάθε βράδυ.Όχι πως μου αρέσει να μαλώνω με τη μητέρα μου, δεν ξέρω πως άλλαξαν όλα μου είπε.
Καμιά φορά παίρνω το τραίνο και πάω μέχρι τον Πειραιά.Μετά ξαναγυρνάω πίσω στο σπίτι,αγοράζω μια σοκολάτα από το περίπτερο,την τρώω με βουλιμία. Κάθε μέρα αγοράζω μια διαφορετική σοκολάτα,έτσι για ποικιλία. Δεν βοηθάω στις δουλειές του σπιτιού.Η μάνα μου φωνάζει.Λέει πως είμαι κακή κόρη μα εγώ την αγνοώ.Ερωτεύομαι πια μόνο πλατωνικά.Δεν έχω ερωτικές ορμές.Δεν θέλω να κάνω παιδί, θέλω μόνο να πηγαίνω στο σταθμό στα Καλάβρυτα και να κοιτάζω τα τραίνα,όταν πηγαίνω με τους γονείς μου κάθε Αύγουστο.Να κοιτάζω τα τραίνα και να σκέφτομαι πως μοιράζω καραμέλες στα παιδιά που σκότωσαν οι Γερμανοί για να τους γλυκάνω τη σιωπή.
Γιατί ξέρω καλά από σιωπή.

2 comments:

The Doctor(wish for...) said...

Έτσι ακριβώς είναι η γυναίκα που αγαπώ.Σαν να την ξέρεις την περιγράφεις. Και φοβάμαι ότι εγώ είμαι η απογοήτευσή της. Πολύ όμορφο το κείμενό σου.
Γ.Τ.

Unknown said...

την ξερω..