Τώρα που είναι Αύγουστος και οι περισσότεροι λείπουν νιώθω όπως όταν άρχισα να πρωτογράφω εδώ.Να γράφω στο κενό δηλαδή.Και είναι ωραία.
Η πρώτη φορά,η πρώτη φορά,η πρώτη φορά.Και καμιά φορά,δεν καλυτερεύει.
Η πρώτη φορά που σε είδα,η πρώτη φορά που έφαγα παγωτό ροδάκινο,η πρώτη φορά που μέθυσα,η πρώτη φορά που έμαθα να κολυμπάω-επιτέλους-χωρίς βοήθεια,μόνη,η πρώτη φορά που είδα άσπρη τρίχα στα μαλλιά μου,η πρώτη φορά που είδα σπυράκι της εφηβείας,η πρώτη φορά που είδα πως οι γονείς μου είναι άνθρωποι με αδυναμίες,η πρώτη φορά που είδα το θάνατο,η πρώτη φορά που πήγα σινεμά,η πρώτη φορά που έγραψα ημερολόγιο,που έβαλα ψηλά τακούνια,η πρώτη φορά,η πρώτη φορά.
Η πρώτη φορά που προχώρησα χωρίς να κοιτάξω πίσω.Αλλά αυτή,με τον καιρό,καλυτερεύει.