Friday, March 10, 2006

Μεσημέρι στο κέντρο,το έβλεπα λες και ήταν πρώτη φορά.Με φόβισε ο κόσμος,το πλήθος που σπρωχνόταν.Τα μάτια μου πονούσαν από τον ήλιο,ζεσταινόμουν,κρύωνα.¨Ενιωθα σαν βαμπίρ σε b-movie.Ίσως και να ήμουν.Πορνό κρεμασμένα στα περίπτερα,αδηφάγα μάτια.Πότε άλλαξε τόσο το βλέμμα των ανθρώπων;Πότε έγινε τόσο κουτοπόνηρο;
Κάποτε υπερηφανευόμουν μέσα μου για το σταθερό και αξιοπρεπές βλέμμα των Ελλήνων.

Πέρασα από τον Ελευθερουδάκη,με έσπρωχναν,τα μάτια μου πονούσαν από το φως, μουτζουρωμένα από το χτεσινό μακιγιάζ.
Όταν έφτασα στο σπίτι,πότισα την κερασιά.Τα κλαδιά της ήταν γυμνά.
Δεν είμαι λυπημένη διαρκώς και γκρινιάρα.Είμαι χαρούμενος άνθρωπος,γελάω εύκολα.Είμαι αυθόρμητη,μάλλον πνευματώδης.Αλλά μερικά πράγματα με ενοχλούν.Πολύ.
Πλύθηκα με πράσινο σαπούνι,νερό χλιαρό να τρέχει στα δάχτυλα των ποδιών μου.
Είναι δύσκολες εποχές για νεραιδες,ξωτικά και όχι μόνο..

3 comments:

Sakis said...

''Με φόβισε ο κόσμος,το πλήθος που σπρωχνόταν.'': μού θύμισε ''Πορνογραφία'' και, ειδικότερα, την τετράστιχη αποστροφή, αν δεν απατώμαι, του Χατζιδάκι ''Μιλώ την καθαρεύουσα/ που φανερώνει ήθος./ Φοβάμαι την πρωτεύουσα/ και τ' αγριεμένο πλήθος. [...]''. Έσπευσα να ξανακούσω το τραγούδι μ' έν' αναπότρεπτο αίσθημα πλησίστιας αγοραφοβίας, αυτή τη φορά...

Areth said...

Εγώ το μεσημεράκι κατεβαίνοντας τη Μεγάλου Αλεξάνδρου ζεστάθηκα, δεν ξέρω από ποιων Ελλήνων τα βλέμματα από ποιας άνοιξης τον ήλιο.
Και μετά η βροχή ήρθε και πλύθηκαν τα πάντα.

Η κερασιά σου δεν άνθισ' ακόμα;

Unknown said...

Oι κερασιές ανθίζουν τον Απρίλη..
Και η Πορνογραφία είναι τόσο προφητική που είναι σχεδόν τρομακτική...