Thursday, March 23, 2006

Πλαζ Βούλας.Περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις;Βόλτα κατά μήκος της παραλίας,μεσημέρι.5 θαρραλέοι ή θαραλλέες κολυμπούσαν,άλλοι έπαιζαν διάφορα παιχνίδια.Αλλά ουσιαστικά,απεραντοσύνη,τουλάχιστον όσο επιτρέπει η συγκεκριμένη πλαζ.
Μάζεψα δυο χούφτες κοχύλια.Τραγουδούσα δυνατά 'Αmado mio".To εννοούσα.Το εννοούσα το ρημάδι.Πίσσα στα παπούτσια μου.Καλά να πάθεις Τσερυ,λευκά παπούτσια χορού στην παραλία;
Με χτύπησε ο αλατισμένος αέρας,ήθελα να με ρουφήξουν τα κύματα.Όχι,όχι πνιγμός.Ούτε θάνατος.Κάτι πιο βαθύ,σαν ένωση με το υγρό στοιχείο,ή στοιχειό.
Πρησμένη κοιλιά και πρησμένο στήθος.Πριν την έμμηνο ρύση,επιστημονικά.Κατακράτηση υγρών.Καταβρόχθιση τσηζκεικ κεράσι και βατόμουρο από το κουτί.
Αχ βρε παλιομισοφόρια...

5 comments:

Sakis said...

Τουλάχιστον, είχες πλάι σου καμμιά (ανθρώπινη) συντροφιά της προκοπής, ή βολόδερνες μονάχη σε μιαν άδεια παραλία, σα μελαγχολική φιγούρα από ταινία του Αγγελόπουλου; Άραγε, κάπου εκεί να 'χε αφήσει την καρδιά του κι ο Ελύτης; (''Άφησα την καρδιά μου χάμω, σαν το κοχύλι μες στην άμμο. [...]''... Αλλ' αυτός θα 'χε προτιμήσει κανά παρθένο ακρογιάλι...

Όχι πως δεν υπάρχουν και χειρότερα: ελόγου μου, π.χ., ξαγρύπνησα εχτές βλέποντας μονάχος στην τηλεόραση τον ''Θεόφιλο (Χατζημιχαήλ)''... Το ανησυχαστικό ( ; ) είναι πως συγκινήθηκα κιόλας... Παρεμπιπτόντως, μόλις άκουσα το ''Amado mio'' από την Αλίκη Καγιαλόγλου... Απαράμιλλη ερμηνεία... Καλό ξημέρωμα... Κι όνειρα γλυκά... Σαν τσηζκέικ...

andiopi said...

Η "πλατεία" είναι συμβολικός τόπος Τσέρυ, και στα Ταμπούρια φόνοι γίνονται, ο ξύλινος σκύλος, είναι κατοικιδιο της καρδιάς, μερικές φορές πρέπει να να καίγεται για να ζεστάνει το σπίτι.

Εδώ δε μας σώζει ούτε ένα καλό βερνίκι η έστω μια βερνικί ζωή, η πρόταση σου πάντως σώζει....

Unknown said...

Αγγελόπουλος ποτέ!Φελλίνι ίσως..
Ή Τορνατόρε..

Areth said...

θυμήθηκα το απαράμιλλο:

"αχ βρε θάλασσα μαριόλα, εσύ μας τα κάνεις όλα/
εσύ μας τα κάνεις όλα,αχ βρε θάλασσα μαριόλα

και μας φώναζε το κύμα, το φιλί δεν είναι κρίμα/
το φιλί δεν είναι κρίμα,και μας φώναζε το κύμα"

Βαμβακάρης?

zouri1 said...

Το Amando mio-και δικο μου αγαπημενο σε πολλες εκτελεσεις.